سختی سنگ های ساینده

در مورد مقادیر آستانه و واحدهای عددی مورد استفاده در هر گروه حروفی سختی سنگ‌های ساینده، باید گفت که این مقادیر اغلب به صورت بازه‌های عددی یا شاخص‌هایی تعریف می‌شوند که برای هر گروه حروفی سختی مشخصات عملکردی و عددی مشخصی را نمایندگی می‌کنند. این مقادیر بسته به استانداردهای خاص صنعت و تولیدکنندگان ممکن است متفاوت باشند، اما معمولاً شامل موارد زیر هستند:

مقادیر آستانه سختی هر گروه حروفی

• هر حرف نشان‌دهنده یک بازه سختی تعریف شده است. به طور مثال:

  • گروه A-D: سختی بسیار نرم، با مقاومت سایشی کمتر از یک عدد آستانه مشخص (مثلاً کمتر از 60 در مقیاس خاص)

  • گروه E-H: سختی نرم، بین 60 تا 80

  • گروه K-M: سختی متوسط، بین 80 تا 100

  • گروه N-Q: سختی سخت، بین 100 تا 120

  • گروه R-Z: سختی بسیار سخت، بالاتر از 120

واحدهای عددی مورد استفاده

• این شماره‌ها معمولاً مقادیری بدون واحد به عنوان شاخص سختی یا مقاومت سایشی هستند که به صورت عددی روی بسته‌بندی یا محصول نشان داده می‌شوند.

• برخی سیستم‌ها از مقیاس‌های تجربی یا آزمایشگاهی مانند مقیاس ویکرز (HV)، راکول (HR) یا برینل (HB) استفاده می‌کنند که هرکدام واحد خاص خود را دارند (مثلاً ویکرز بر حسب kgf/mm²).

• در بسیاری موارد، این اعداد به صورت درجه‌بندی نسبی و برای مقایسه میان گروه‌های سختی استفاده می‌شود و در بعضی کاربردهای صنعتی کاربردی‌ترند.

خلاصه

این مقادیر آماری و محدوده‌های عددی یک چارچوب کلی برای انتخاب و کاربرد سنگ‌های ساینده است که بر اساس استانداردهای صنعتی و تجربه تولیدکنندگان تنظیم می‌شود. اگر استاندارد خاصی مدنظر باشد، می‌توان بر اساس آن جزییات دقیق‌تری ارائه داد.در مدل حروفی سختی سنگ‌های ساینده، هر حرف معرف یک گروه سختی با بازه عددی خاصی است که معیارهای عملکردی آن گروه را تعیین می‌کند. این مقادیر عددی معمولاً بدون واحد هستند و نشان‌دهنده مقاومت سایش، دوام و توانایی برداشت مواد سنگ ساینده می‌باشند. به طور کلی محدوده‌های عددی برای هر گروه حدوداً به شکل زیر است:

این بازه‌ها به تولیدکنندگان و کاربران کمک می‌کند تا سنگ ساینده متناسب با نیاز دقت، نوع کاربرد و جنس ماده کار را انتخاب کنند. این مقادیر معمولا بر اساس آزمایش‌های استاندارد و تجارب صنعتی تنظیم شده‌اند و برای هر سیستم طبقه‌بندی ممکن است اندکی تفاوت داشته باشند.